Άνθρωποι.... εχθροί ή φίλοι; - Τα ΣκυλοΝέα Της Μάρσας

Τις προάλλες έμαθα πως κάποια σκυλάκια “έφυγαν” από φόλα κοντά στην γειτονιά μου. θα μου πείτε δεν είναι ούτε τα πρώτα ούτε τα τελευταία θύματα αυτής της ύπουλης, απάνθρωπης κι ασυγχώρητης ασυδοσίας… Όχι βέβαια.

Αλλά όταν μια τέτοια πράξη γίνεται κοντά σου, τόσο κοντά σου που νιώθεις την μυρωδιά της φόλας να γαργαλάει τα ρουθούνια σου, όταν νιώθεις να τρέχουν τα σάλια σου γιατί οι γευστικοί κάλυκες έδωσαν σήμα στον εγκέφαλο πως κάπου εκεί κοντά υπάρχει μια αξέχαστη λιχουδιά, τότε αρχίζεις να φοβάσαι περισσότερο για το τι μπορεί να σου συμβεί γιατί υπάρχουν “άνθρωποι” ανθρωπάκια βουτηγμένοι βαθιά στην δειλία τους και στην κακία.

Ουφ! Τα είπα όλα μονοκοπανιά και ξαλάφρωσα…

Στην περίπτωση αυτή, ένας υπάνθρωπος είχε τοποθετήσει σε κρυφό σημείο, πιο συγκεκριμένα μέσα στα χόρτα κάτω από ένα δέντρο, μια φόλα. Το ανυποψίαστο σκυλάκι εννοείται πως άρπαξε με λαχτάρα την λιχουδιά χωρίς βέβαια να περιμένει πως θα ήταν και η τελευταία του…

Και σ’ αυτό το σημείο έρχομαι να ρωτήσω… Εγώ η ανίδεη, η αθώα, η αγαθή… Αναρωτιέμαι με δυνατή φωνή, με μια κραυγή… ΓΙΑΤΙ; Γιατί τόση κακία; Γιατί ένας άνανδρος τα βάζει με αθώες ψυχούλες;

Καταλαβαίνω πως δεν μπορεί να είναι όλοι φιλόζωοι και το σέβομαι. Ούτε έχω την απαίτηση να γίνουν. Αλλά μήπως θα’ πρεπε αυτός ο εγωιστής υπάνθρωπος να σκεφτεί πως δεν είναι το μόνο ζωντανό ον που έχει το δικαίωμα να ζει στον πλανήτη μας; Πως κι εμείς, οι σκύλοι, και γενικότερα όλα τα ζώα, έχουμε ζωτικά όργανα, κυλάει αίμα στις φλέβες μας, έχουμε μυαλό, ψυχή και καρδιά… Που σημαίνει, πως είμαστε κι εμείς ζωντανά όντα. Πως κι εμείς έχουμε το δικαίωμα να ζούμε ανάμεσά σας, στον πλανήτη σας, στην Γη μας…

Ορισμένοι μας κάνουν πόλεμο. Άνισο, γιατί εκείνοι μας κάνουν κακό με σκοπό να μας εξοντώσουν, να μας αφανίσουν Ενώ εμείς δεν τους κάνουμε τίποτα κακό. Δεν τους ενοχλούμε καν. Η ύπαρξή μας στους δρόμους είναι δικό τους λάθος… Αυτοί μας άφησαν. Μας παράτησαν σαν σκουπίδια ..

Εμείς δεν το θέλαμε…